NABIJANIE – kontrastujący kolorystycznie metal nakładano na odpowiednio przygotowaną powierzchnię metalu, który miał być ozdobiony. Przygotowanie to polegało na wykonaniu dłutami grawerskimi na powierzchni wielu zadziorów w postaci ostrych wiórków. Materiał nabijany stosowano w trzech postaciach: cienkie paski, drut, folia albo cienka blacha. (B.A.)

NARAMIENNIK – zob. BRANSOLETA

NASZYJNIK – (staropol. KANAK lub z niem. HALSBAND) – ozdoba szyi, najczęściej w postaci łańcucha lub łańcuchów (niekiedy z ozdobnym WISIOREM), paciorków nanizanych na sznurek, albo połączonych ze sobą opraw z drogimi kamieniami – tzw. KOLIA. Szczególnym rodzajem KOLI jest RIWIERA – ozdoba szyi w postaci wstęgi gęsto usianej drobnymi diamentami. (G.M.)

NIELLO – to technika zdobienia wyrobów z metali szlachetnych, zwłaszcza srebrnych, znana i stosowana już przez złotników w starożytnym Rzymie. Polega ona na wypełnianiu wcześniej przygotowanych wgłębień na powierzchni wyrobów masą zwaną niellem. Masa ta to mieszanka siarczków trzech metali: srebra, miedzi i ołowiu. Mieszanina ma kolor, w zależności od proporcji, od grafitowej szarości do głębokiej czerni ze szklistym połyskiem. Łatwo się nakłada, łatwo wypala. (B.A.) Grawerowane ornamenty w starożytności wypełniano sproszkowanym, przetartym stopem, a następnie podgrzewano. (B.M.)

NITOWANIE – łączenie elementów za pomocą nitów, czyli prętów wprowadzonych do otworów nawierconych w łączonych elementach i zakucie końcówek prętów tak, aby powstało połączenie. (B.A.)

NOSZENIE – zob. WISIOR