WIERCENIE OTWORÓW – ma na celu wykonanie otworów w materiale, rozwiercanie to powiększanie otworu oraz zwiększenie jego dokładności. Czynność tę wykonuje się wiertłami zamocowanymi w różnego rodzaju wiertarkach. Poczynając od dawniej używanych furkadeł, poprzez wiertarki napędzane siłą mięśni i silnikami elektrycznymi, trzymane w rękach, do stojących na specjalnych stojakach stołowych i dużych mocowanych do podłogi. (B.A.)
WISIOR – ozdoba o przeważnie zwartej formie, noszona najczęściej na łańcuchu na szyi, niekiedy przypinana do stroju ZAPINKĄ. Wisiorki zawieszane u paska, przy DEWIZCE lub przy BRANSOLECIE zwano brelokami. Noszone na piersiach mogły mieć najrozmaitsze formy, a że były – ze względu na miejsce zawieszania – uważane za ozdoby najbardziej reprezentacyjne, często zawierały różne godła, przedstawienia dewocyjne, portrety osób bliskich lub rządzących; niekiedy miały charakter czysto dekoracyjny. Do popularnych wisiorów należały koliste lub owalne MEDALIONY, w formie otwieranych kapsułek, w których noszono podobizny, drobne pamiątki lub relikwie. Popularną formą w starożytności była LUNULA – wisior w kształcie półksiężyca. Niekiedy funkcję wisiorków lub breloków spełniały małe flakoniki na wonności, tzw. BALSAMKI. (G.M.)
WYCINANIE LASEROWE – najnowocześniejszy, i tym samym najprecyzyjniejszy, sposób wycinania w blasze i innych materiałach skomplikowanych ornamentów jest wycinanie laserowe. Wykonuje się taką operację przy pomocy grawerek laserowych z podajnikami do wycinania. Urządzenia laserowe wycinają oraz tworzą trwałe wizerunki i faktury na powierzchni materiału poprzez termiczne usuwanie wybranych jego fragmentów. (B.A.)
WYCINANIE NOŻYCAMI RĘCZNYMI – nożycami ręcznymi prostymi i wygiętymi ciąć można cienkie blachy do 0,5-0,6 mm, grubszą tylko niepotrzebnie pokaleczy się ją i powygina. Należy pamiętać, żeby podczas cięcia nie rozchylać nożyc całkowicie, najskuteczniej ostrza chwytają i tną blachę, gdy rozchyli się je do 2/3 długości. (B.A.)
WYCINANIE NOŻYCAMI STOŁOWYMI – nożyce stołowe, tzn. gilotyna, są niezastąpione w wielu przypadkach. Zwłaszcza przy wycinaniu z blachy pasków, prostokątów, zewnętrznych łuków, dużych kółek. Użycie gilotyny ułatwia i przyśpiesza pracę. (B.A.)
WYCINANIE PIŁKAMI WŁOSOWYMI – piłki włosowe (dawna nazwa z języka niemieckiego – laubzega) – niezwykle przydatne narzędzia, szczególnie przy wycinaniu elementów biżuterii czy ornamentów w blasze. Produkowane przez kilka firm szwajcarskich i niemieckich z dobrej stali narzędziowej. Piłki oznaczone 6 są najgrubsze, a 8/0 najcieńsze. (B.A.)
WYKRAWANIE – odbywa się na prasach udarowych z użyciem przyrządów zwanych wykrojnikami. Są to często bardzo skomplikowane i precyzyjne urządzenia umożliwiające wycinanie z blachy identycznych przedmiotów lub elementów. (B.A.)
WYOBLANIE – wykonuje się je na tokarni podobnej do tokarni stolarskiej przy pomocy odpowiednio ukształtowanych form zwanych kopytami oraz wyoblaków. Tokarnia taka to zwykle standardowy uchwyt tokarski (lub wrzeciono z zabierakiem), w którym mocuje się jedno- lub wieloczęściowe kopyto. (B.A.)
WYTRAWIANIE – to technika pokrewna grawerowaniu, zwana także trawieniem. Celem wytrawiania jest uzyskanie wklęsłego rysunku na powierzchni przedmiotu wykonanego z metalu. Uzyskany wklęsły rysunek może być wykończony przez polerowanie całości, przez dodatkowe fakturowanie i oksydowanie wgłębień, przez ich wypełnienie emaliami lub NIELLEM. (B.A.)
